Cafezá – Catarina e Jarirí, uma paixão sobre-humana.

Indaí, Cafezá, a bataia têvi uma trégula. A sala di paimeu tava tudu
istrangolada, os móvis tudu québradu i di pélna pú à. Tinha sango ispaiadu pú
chão i pás parede. Tinha cacu di vridu pá tudu u qui é lugá. Uma catinga di
cachaça, di chulé i di suó fididu dus capanga inpistianu tudu.
Ieisses fedô tava misturadu cum chero dos lambari fritu i das mandióca qui
tava tudu misgaiada nu chão ingurduradu i suju.
As muié tava cus vistidus tudu imundu i cus pintiado tudu iscurrido, parécenu
qui uma vaca tinha lambido as cabessa déilas. Tinha muié cum rabu i cabessa di
lambari grudada nu cabelu. Dona Maria Cuncebida paricia uma mindinga, cuberta
di prasta di mandióca, di cachaça i di isquéletu das caluna dos lambari. Tava
pricisanu dums cinco gato pá lambê i alimpá éila. Éila tava si istapianu nu
córpo interu pá tirá acuela sujera, xinganu i amardissuanu tudu mundu.
Dus ômis, o mais rispingadu di sujera éira u padre. A batina deile, di prêta,
tinha ficadu cólorida i istampada, cu brancu das prasta di mandióca, di vremei
das mancha di sango i di sinza das carni dos lambari. Paricia quele tava di
vistidu di móçinha, tudu fruriadu. Uma grasinha!
A muié du fazenderu Tião Sapéca, uma tar di dona Mircia Politu, paricia qui
tinha saído di drentu duma lata di lixu, inté ossu di custélinha di póico tinha
grudadu na cabessa déila.
Us otross ômiss num tava muito suju não, puquê a maória deiles tinha si atócaidu
nos cantos das parédis i das mesa, inditráis das muié acucuradas qui tinham
ficadu na frendeiles sélvinu di uiuscudu. O fórfé tinha cido quénti, iguar as
guérra dos prassinhas brasilero na ségunda guérra mundiar.

Redação

0 Comentário

Deixe um comentário

O seu endereço de e-mail não será publicado. Campos obrigatórios são marcados com *

Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.

Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.

Seja um apoiador