Cuandu sô Jair i Vardí istavam chegandu em casa, já viram, di lonji, Cascatim deitado na pórta. Vardí, entoncis, falô prele:
– Ucê ié um cachorro muitu ispiciar mesmo, Cascatim. Acho qui num ixisti nu mundo outro mais ispérto du qui ucê.
– Bão, eile ié um cachorro di mestre Bódim, uilsso ixprica tudo.
Indaí, após sô Jair abrir a pórta, o aspiradô entrô cheranu tudo. Se pudéssi, eile cheraria inté o této. Parô, de novo, in frenti ao fogão i cumessô a pulá.
– Pois é, Cascatim, ucê já sabi qui aí em cima tem jabá i arroizi. Maisi in antis di cumê, ucê tem di passá a mensagem di Bódim.
Cascatim rosnô i rosnô, maisi cuandu eile percebeu qui num ia adiantá nada, pulô no colo di Vardí, qui tirô a colera deile i desprendeu a mensaji. Sô Jair pôs uma boa pratada di jabá cum arroiz i eile atacô a cumida disisperadu.
A mensaji di mestre Bódim éra a siguinti:
“Sô Jair i Vardí, nósis tamos aqui préucupados cum ucêis. Cumu foi u encontro cum os amigos di Jarirí i di Catarina? Só adispois di Jarirí i Catarina cunversarem cum eiles, ieu envio a lista cum outros nomis. Vamos ver cumu eiles vão se sair.”
Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.
Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.