Entoncis, adispois di lê a carta, Vardí falô anssim:
– Nuóssa, mestre, ié uma mensaji cocê récebeu du além? A jiente pricisa por éila in prática imédiatamienti. Si ucêis achá bão, ieu i meu pai si incarregaremu di passá o récado pros primeiro, anssim ucêis num vão pricisá di corrê pirigo entranu na ciudadi.
– Sim, sim, sim – falô sô Jair. Pá nósis vai sê maisi fácir, eiles num discunfiam di mim i di Vardí di jeito ninhum. Deicha qui ieu i Vardí vamu fazê tudo cértim. Pódi cunfiá ninósis, passa a bóla qui a jienti ganha u jogo.
– Maisi, sô Jair, nósis vamu ficá muito préucupado cum ucêis, imaginanu u qui vai acuntecê si ocêis forem pêgos.
– Uilsso num vai acuntecê, Catarina. Ieu i meu fio sabemos nos cuidá.
Indaí, tudos eiles ficaru in silêncio, pensanu si siria uma boa ideia deichá sô Jair i Vardí correrem risco. Sô Jair éira idoso, i Vardí cégo. I si eiles forem pêgos i jogados na cadeia? Cumu tudos eiles si sintiriam, tendo deichado os dois a Deuso dará? Jarirí cumessô a coçar a cabessa i falô:
– Tá bão, maisi ieu vo cum ucêis. Nem tanto ao céu, nem tanto a Terra. Ieu vo ser u prótetor ducêis.
– Maisi ucê, Jarirí, ié aqueli queles maisi querem pégá. Deicha qui vo ieu junto cum sô Jair i Vardí.
– Di jeito ninhum, Clódiu. Teu pai qué te matá. Deicha qui ieu, Tuxo Pescadô, résorvo eisse póbrema.
Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.
Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.