Catarina e Jarirí – Uma paixão sobre-humana

           ⁃        Ieu seio disso, fia. Maisi num tiem oto jeitu, agóra tá tudu pur mia conta, ieu tenhu di arrécupérá as mias fuórças pá siguí in frienti. Daqui ha poco, ieu vórtu ao nórmá i cuntinuo a criá u buracu, ieu to quaisi términanu. Ieu pricisu dexá di piensá néissas pessoas machucadas, ieu num pósso memo ajudá éilas.

            ⁃         I tem outra cousa qui ieu lembrei agóra, dona véinha. As gaióla tão trancada. A di Tião tá abérta purqui ieu achu qui, cuandu jógaru eile lá drentu, eile tava dismaiadu i isqueceru di trancá. Tarveiz eiles tumém acharu qui eile já tava morto. Entonces num tem como fazê nada, memo qui eiles pudéssi subí pela córda, eiles num pudiria destrancá as gaióla pá chégá inté éila.

            ⁃         Ié vérdadi, fia. Ieu tinha isquicidu disso. U moi di chavis dévil di tá guardadu cum Asdrebal, si bem qui, cumu eile carréga acueles dois révórvi pesadu nas carças, pódi sê cuele dexa u moi guardadu in argum lugá. Si eile ficassi cum eisse peso tudo nas carça, éilas arriariam tuda hóra i eile tiria di iscoiê: Ou só us révórvi i as carça, ou us révórvi co moi di chavis maisi sem as carça. Entonces, ié cérto cuele num léva u moi di chavis cum eile.


 

Redação

0 Comentário

Deixe um comentário

O seu endereço de e-mail não será publicado. Campos obrigatórios são marcados com *

Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.

Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.

Seja um apoiador