Cafezá – Catarina e Jarirí, uma paixão sobre-humana.

        Indaí, Jarirí falou:
        – Cuando a jienti chega piérto da chópana di mestre Bódim, sainu
du rio a jienti tem di fala pá Cascatim:
        “Cascatim, me léva prondi tá Bódim!”
        Maisi eile agóra num tá óbedecenu. Dévi di sê puquê nósi tamo
luóngi di lá i u verso tiem di sê oto. Ieu vo fala uma purssão pá vê si ieu
acértu, pá pô eisse vira-lata nu caminu i num sê atacadu i eile num jóga a
jienti nu aguarçar:
        “Cascatim, pricisamo da ajuda di Bódim.”
        “Cascatim, léva nósi pelo rio di Bódim.”
        “Cascatim, insina u caminu inté Bódim.”
        “Cascatim, nósi vai siguí ucê prondi tá Bódim.”
        “Cascatim, conduz a jienti pá Bódim.”
        Nada. Eisse sarnentu tá gózanu da cara da jienti. Eile achá
gotoso fazê a jienti di bobo.

        Entonces, Cafezá, cuando Jarirí falô uilsso, Cascatim disparô a
lati. Dano a intendê qui arguma palavra qui Jarirí falô tava cérta. Maisi quar
déilas?
        Ieu falei pá Jarirí si eile si alembrava du úrtimu verso qui
Bódim disse pá eile falá pá Cascatim. Tarvez seria eisse. Jarirí, entonces,
gritô qui sim, qui u úrtimo verso pá ligá Cascatim éira aquele pá léva ieu maisi
eile púcasamentu na cachuera, pá nósi si pégá di amores i ieu virá moça muié,
num senu maisi virgi. Entonces, Jarirí falô pá Cascatim:
        “Cascatim, cão sarnentu, léva Jarirí i Catarina púcasamentu!”
        Qui nada! Cascatim disparô a lati dinovo, maisi num saiu du
lugá. I ãinda mostrô os dentão di réiva, levantanu os beiçu pá móstra as presa i
fazê a jienti ficá cum medo deile. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr…
        Miamãe inté ficô assustada, achanu qui eile sentá dentada na
jienti. Ieu falei préla:
        – Carma, mãe. Eile num vai atacá não. Eile é safado, tá manganu
da jienti. Cão servaje faizi anssim memu, eile só réspeita Bódim. Cão marcriadu
i abusado.
        Entonces, Jarirí coço a cabessa, penso bem, i falô:
        – Acho qui é pucausa qui ieu chamei eile di sarnentu. Tadim,
niem sarna eile tiem. É um cachorro sardavi i fuórti, cum os pelo inté brilhanu.
Bódim mi falô qui eile toma banho nu rio todo dia, niem purga eile tem. Já sei
covô fazê, vo falá os verso tiranu u sarnento:
        “Cascatim, léva Jarirí i Catarina púcasamentu!”

        Uauuuuuuu! Cascatim disparô a pulá contenti, já ino pu caminu pá
jienti i atraizi deile. Éira uilsso! Eile tava brabo pú causa qui Jarirí tava
chamanu eile di sarnentu! Eile éxiji réspeito.

Redação

0 Comentário

Deixe um comentário

O seu endereço de e-mail não será publicado. Campos obrigatórios são marcados com *

Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.

Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.

Seja um apoiador