Índaí éilas viru qui us sordadu di Asdrebal tava incostadu nu carro di puliça, pitanu i cunvérsanu, ispéranu quarqué chamadu du chéfi. Eiles éira us cão di Asdrebal. Dona véinha, entoncis, falô:
– Eiles pódi inxérgá a jienti ino pus fundus da délegacia. Si uilsso acuntecê, tarveiz eiles fiqui discunfiadu. Ié bão cajienti vá siem queles veja nósi.
– Entoncis, dona véinha, vamu andanu lá pá frienti, finginu qui nósi só tá passianu um poco. Adispois a jienti vórta divagá, si disvia dus oiá deiles, i chega na paredi dus fundu.
– Boa ideia a sua, vai dá ciértu. Vamu fazê uilsso.
I éilas foru, passaru piértu deiles cunversanu, cumu si nada tivéssi acuntecenu, i andaru bastanti, inté qui résórveru vortá, pá concruí u planu. I deu ciértu, éilas chegaru na paredi siem sê vistas. Tinha duas jinéla, maisi cum gradi. Pórta num tinha ninhuma. A mãe di Nica si disanimô, as jinélas éira arta i num tinha mei di rancá Merinda i Demá pur lá. Na célta, eiles já pudia tê tentatu iscapá pelos fundo. Éila ficô muitu abatida, num isperava incuntrá u qui incuntrô.
Acuela délégacia, antigamienti, éira uma iscóla premaria. Maisi u préfeitu, qui éira um fazenderu i num góstava di iscóla popovo póbri, mandô féchá i réfórmá pá sê uma délégacia. Eile falava qui, ao invéiz didá iscóla i insiná u puóvo a lê, éira muitu mió dá cadeia, qui anssim a ciudadi ficava maisi contenti, cum maisi sigurança. Eile éira préfeitu há maisi di vinte anus i, cum u tiempu, uma parti du puóvo cumessô a pércebê qui quiem precisava di cadeia éira eile, pur tantu qui eile isvaziava os cófri da préfeitura. Maisi apésar di tuda a bandidaji qui aprontava, eile acabava ganhanu as éleissão memu anssim.
Entonces, dona véinha, venu u abatimento da mãe di Nica, falô anssim:
– Não fia, num si deixe ismurecê, ieu vo subí nas suas cósta i vo oiá lá pá drentu, a vê si ieu inxergu eiles.
– Di geitu ninhum, dona véinha! A sinóra pódi caí i iscangalhá tudos os seos ósso, a sinóra num tiem cundição di fazê uilsso não.
– Tenhu sim, fia. Ieu sô franzina i lévinha, ieu quaisi qui péso uma peninha di beja-fulô.
Dona véinha tantu insistiu qui a mãe di Nica arrérsorveu aceitá u arranju déila. Çapoiô na paredi i dona véinha pulô nas cósta déila, inté qui cunsiguiu ficá di pé nu cangóti déila.
Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.
Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.