Cafezá – Catarina e Jarirí, uma paixão sobre-humana

–Inté qui chegaru.

–Deu ciértinhu, fia. Nósi num fumus vista. Já podemo cuntinuá cos nuóssos prano, agóra nósi vai pudê arrésgatá as tua criansa deisse poço imundu in quieiles istão. Nósi temos di i divagá i cum muitu cuidadu, ié a parti finá do nuósso pranejamientu ié tumém a maisi pirigósa, quarqué erru i tudu vai révertê pá trajédia du cumessu, i tudas nósi vai cai di novo naszunha di Asdrebal.

–Ié vérdadi, dona véinha. Nósi vamo passá na béradinha, nu iscuru tatiá, cos pézinhu a malapoiá i a boca féchada a cólá. Si uma telha cai nu chão, adeus mundu dos cagão.

Entonces, dona véinha subiu na cagunda da mãe di Nica di nuóvo i, na parte mais baxa  da parede, cunsiguiu subí in cima du telhado.

 
Redação

0 Comentário

Deixe um comentário

O seu endereço de e-mail não será publicado. Campos obrigatórios são marcados com *

Você pode fazer o Jornal GGN ser cada vez melhor.

Apoie e faça parte desta caminhada para que ele se torne um veículo cada vez mais respeitado e forte.

Seja um apoiador